Ronibats.PH Stories of a Filipino neurosurgeon, teacher, and writer

CategoryThoughts and Reflections

Himbing

Naalimpungatan ka sa ugong ng electric fan. Gaya ng nakagawian, nakatutok ito sa mga paa mo. Kinilatis ng iyong mga tenga ang tunog na dulot ng pag-ikot ng elisi nito: malumanay, kawangis ng pag-ihip ng hangin na sinasabayan ng paghuni ng mga ibon sa probinsya, hindi dumadagundong, hindi sumisigaw ng “Tungaw! Gising na! May exam ka pa ngayong umaga!”

M.D.

I am not supposed to be in Med. While most people – I, at times – say I shouldn’t be a doctor, the real reason is because I couldn’t.

Although I already knew since first year high school that I wanted to be a physician, my inclination was never towards the life sciences. I despised my biology class; I hated having to memorize every italicized and bold printed term in the book just to pass my teacher’s verbatim exams. I am more of a Math-Chem-Physics student, preferring to memorize a little and derive everything else. Add to that my heightening interest in the literary arts, and it will be clear why I shouldn’t have attended Med school.

Sa Aming Mesa

Walang hintayan. Iyan ang batas sa aming hapag-kainan. Oras na magtawag ang nanay ko ng “Kakain na!” tigil ang lahat ng gawain sa bahay – laro, computer, gitara at project. Hindi ka naman hahambalusin ng dos por dos kapag hindi ka sumunod, pero walang sisihan sakaling ang matira sa iyo eh butu-buto, kalahating baso lang ng Coke ang parte mo, o maubusan ka ng pisngi ng mangga.

Biyaheng Langit

Hindi madaling mag-commute papasok ng UP Manila at pauwi araw-araw, lalo na kung katulad kong sa Las Piñas pa nakatira at inaabot ng isa hanggang dalawang oras ang biyahe sa bus.

Be Like That

We all have this "thing" in our lives. One "thing." That's how I'd like to call it. It's the "thing" we particularly work hard for. The "thing" that makes us do other things we did not think we would ever do. A "thing" we enjoy, despise, laugh at, cry for, and worry over in our lives.

Writer (Daw) Ako

Writer ako. Obvious ba? Kaya nga pangalan ko ang nasa by-line ng artikulong ito. Kaya nga hindi ako mapakali kapag may salitang nasa dulo ng dila ko. Kaya nga maghapon na akong nagta-type sa PC ko. Kaya nga may binabasa ka ngayon sa harap mo.

Ronibats.PH Stories of a Filipino neurosurgeon, teacher, and writer

Facebook

Twitter